“Gitariste Gaëlle Solal is een echt fenomeen. Ze demonstreert het hier, met zwier, binnen een muzikaliteit waar de finesse van het spel niet de minste troef is. Een van de grootste klassieke gitaaropnames van de laatste tien jaar. Alles is hier perfect in balans, virtuositeit vol emotie, tastbare adembenemende muzikaliteit, in een gedetailleerde en precieze geluidsopname tot in de perfectie.” OpusHD.net

De dochter van muziekminnende ouders, Gaëlle Solal, ontdekte op vijfjarige leeftijd de klassieke gitaar tijdens een klein concert in een achtertuin dat op een openbaring leek. Het jaar daarop ging ze naar het Conservatorium van Marseille, waar René Bartoli haar gitaar leerde volgens de regels van de kunst, van het spel... en van de uitdaging! Tegen het advies in van haar leraren in Terminale, die een mooie toekomst voor haar zagen in de business school of wiskunde, ging ze op 16-jarige leeftijd naar het Conservatoire National Supérieur de Musique in Parijs. Er zijn dromen die aan je huid blijven kleven en het notitieboekje van dit kind waarop staat: "Als ik groot ben, wil ik danser en muzikant worden" kan daarvan getuigen.

Van het Conservatorium bewaart Gaëlle de levendige herinnering aan een masterclass van Léo Brouwer, een beroemde Cubaanse componist, die haar uitkoos voor het recital van de beste studenten. Na drie jaar, niet verstoken van enige tegenslag, voltooide ze de CNSM met de 1e Gitaarprijs unaniem, de DFS met eer en een vermenigvuldigde wil. Speels, ambitieus en koortsachtig bij het idee een nieuwe uitdaging te missen, nam ze naast haar Masters deel aan internationale wedstrijden aan de Hochschule für Musik in Keulen. In 1998 werd ze de eerste Française die een van de grootste klassieke gitaarconcoursen won, de Alessandria-competitie (uniek feit:  de tweede prijs wordt niet uitgereikt). Deze Grand Prix markeert het begin van zijn internationale carrière. Finalist van de Concert Artist Guild of New York, het Forum Guitar Wien, de Benicasim International Competition en de René Bartoli International Competition, Gaëlle heeft twaalf prijzen gewonnen in nationale en internationale competities. Ze is ook ere-laureaat van de Beracasa Foundation, Meyer Foundation, Emma Contestabile Foundation, Fundación La Caixa, BNP Paribas Foundation, Accademia Chigiana en Societe Generale Patronage.

In het begin van de jaren 2000 verhuisde Gaëlle Solal naar Andalusië, waar ze een aanstelling als universitair hoofddocent behaalde aan de Superior Conservatoria van Cordoba en Sevilla. Tijdens deze zeven jaar lesgeven stopt ze nooit met leren en volgt ze masterclasses over de hele wereld, met name die van Roland Dyens, Oscar Ghiglia, Antigoni Goni, Alvaro Pierri en Joaquin Clerch. In 2002 selecteerde CulturesFrance haar voor de Déclic Series. Tours volgen in India, Afrika, Zuidoost-Azië, de Verenigde Staten, Mexico, Canada en Duitsland.

In 2006, na tien jaar met het Astor-duo, hervatte Gaëlle Solal haar solocarrière, won meteen de tweede prijs van de prestigieuze Guitar Foundation of America en trad op in meer dan veertig landen: in de Purcell Room in Londen, de Salle Cortot, de Mogador theater, de Corum-zaal in Montpellier, het Grand Théâtre de Bordeaux, de Oji Hall in Tokio, de Concert Hall in Kyoto, het Teatro Maestranza in Sevilla, het Teatro Comunale in Alexandrië, de Merkin Hall in New York, bij de Organization of American States in Washington, in Zellerbach Hall in Berkeley, in de Centennial Concert Hall in Winnipeg en voor de festivals van Radio France in Montpellier, de Flâneries musicales in Reims en het Festival de Torroella de Montgrí.

Gaëlle houdt van kamermuziek en samenwerkingen: Astor gitaarduo, met choreograaf en breakdancer Julien Carlier, als kamermusicus met mezzosopraan Sarah Théry, klarinettisten Florent Héau en Antonio Salguero, bandoneonist Jérémy Vannereau, Choeur Nicolas de Grigny, het Allegri Ensemble, de Variatio koor, het Zahir-ensemble en als solist met het Berkeley Symphony, het Republican Guard Orchestra, het Turin Philharmonic Orchestra en het Winnipeg Symphony Orchestra. Gepassioneerd door hedendaagse muziek, voerde ze de eerste uitvoering van het concert van Maurice Ohana in Italië uit, de wereldpremière van het concert van Naomi Sekiya met Kent Nagano en de première van drie nieuwe stukken op het Córdoba International Guitar Festival. Componist Elodie Bouny heeft zojuist het Nodus-concerto voor gitaar en orkest aan hem opgedragen.

In 2009 nam een onverwacht uitje naar Brazilië een nieuwe wending in zijn carrière. Het zijn de eindeloze roda's die zijn nieuwsgierigheid en kinderlijke opwinding opwekken voor een muziek die alleen wordt gespeeld op het ritme van plezier, emoties en vrijheid. Bij haar terugkeer pakt Gaëlle uit haar koffers tal van partituren en een nieuwe vitaliteit. Ze gaf het lesgeven op om zich volledig te wijden aan haar oneindige liefde voor het toneel en aan alles wat ze zou willen leren: tapdansen, mimespelers, clownerie, beatboxing, hedendaagse dans, jazz en populaire muziek, theatrale improvisatie... Van al deze ervaringen zal worden geboren de show Crazy Nails in duet met Boris Gaquere, die clownesk acteren en muziek van alle stijlen combineert, evenals het programma van het album "Tuhu".

Meer gehecht aan vrijheid dan aan dogma's, gaat Gaëlle Solal soepel van de plechtige solo in een lange jurk naar het clowneske duet, van Bach tot de Beatles, van hedendaagse muziek tot barokmuziek. Betrokken en verenigd vecht ze voor de aanwezigheid en zichtbaarheid van vrouwen in de wereld van de gitaar en in de programmering van concerten en festivals via de Guitar'Elles-vereniging waarvan ze de oprichter is. Ze woont sinds 2011 in Brussel en geeft les aan het Koninklijk Conservatorium Gent.

Solo discografie
2007 Maestri della Chitarra. Seicord-recensie
2012 Chaconnes & Passacailles. Riverside-records
2020 Tuhu. Eudora Records
Bezittingen
1998 Gitaar Meer. diefstal. 30. Mandala / Harmonia Mundi
2002 CulturesFrance/Radio France. Declic-serie
2003 Arnaud Dumond: werkt voor gitaar. AD hoc
2010 Gitaar van de eenentwintigste eeuw. Eric Penicaud. Quantum