OLIVIER KER OURIO

Olivier Ker Ourio (OKO) is sinds 1992 gevestigd in Parijs, na een jeugd doorgebracht op het eiland Réunion, wordt Olivier Ker Ourio vandaag erkend als een van de beste chromatische jazz-harmonicaspelers ter wereld.

Door critici geprezen als de waardige opvolger van Toots Thielemans, is Ker Ourio niet alleen een veelgevraagd solist (Alexandre Desplat, Sylvain Luc, Marcel Azzola, Michel Legrand, Didier Lockwood, Danyel Waro ...), maar ook een briljant componist en geïnspireerd leider. Expressief en warm, zijn muziek bevordert emotie en gaat recht naar het hart.

In zijn tot nu toe 11 albums, onthullen zijn composities een poëtische wereld bevolkt door lyrische melodieën, inventieve harmonieën en ongewone ritmes. De wereld van OKO is soulvol. Zijn laatste opus "Singular Insularity" werd uitgebracht in 2020, opgenomen met zijn eilandgenoten: Grégory Privat (piano / fender rhodes, Martinique), Gino Chantoiseau (bas, Mauritius), Arnaud Dolmen (drums, Guadeloupe), Inor Sotolongo (percussie, Cuba).

​

WAT DE PERS OVER HEM ZEGT:

“Deze meester van het wulpse traject.... Haute couture op een vluchtige stof, vallende sterren binnen handbereik, wat een solist! Het trillende metalen riet - aan de oorsprong van het geluid van de mondharmonica en accordeon - heeft zelden zoveel flexibiliteit gekend ... "- Le Monde (FR)

“... Toots Thielemans schonk het leven aan muzikale zonen als Olivier Ker Ourio die in zijn vrolijke kielzog het 'mondorgel' emotioneel blijven eren. "-Télérama (FR)

"CD de L'Orkès Péï" - CHOC Jazzmagazine (FR)
"OKO is voor Franse jazz wat Jean-Jacques Milteau is voor blues: DE maatstaf" - Liberation (FR)

“In de familie van “blazers” is hij een zeer bevoorrechte broederschap, gezegend door de goden. Dit zijn de muzikanten wiens adem van nature gekleurd is met muziek. Zodra ze hun instrument in de mond nemen, of het nu een saxofoon, een trompet, een fluit of een mondharmonica is, is de muziek er, onmiddellijk, zonder omweg of ontsnapping. Als een bewijs dat de luisteraar onmiddellijk in een staat van gewichtloosheid dompelt door de enige waarheid van het innerlijke lied dat het oplegt. Dit lyrische supplement wordt de charme genoemd. Lester Young, Miles Davis, Chet Baker, Stan Getz en een paar anderen wisten deze gave te temmen die het mogelijk maakt om de adem te transformeren in dit "iets blauws dat op een vleugel leek" (Victor Hugo). Olivier Ker Ourio behoort ongetwijfeld tot deze uitverkoren stam. "- Jazzman (FR)

​

IVAN PADUART

Met 32 naam-cd's en honderd internationale festivals op zijn naam, is pianist Ivan Paduart een van de meest actieve jazzmannen van zijn generatie in de BENELUX.

In korte tijd heeft de pianist-componist een stijl gesmeed die hem de erkenning heeft opgeleverd van enkele grootheden van het genre, zoals Richard Galliano (3 cd's samen op het IGLOO-label), Tom Harrell, Toots Thielemans (die hij begeleidde voor twee jaar op vele Europese podia), Manu Katché (met Richard Galliano, daarna in andere projecten...), Didier Lockwood, Philip Catherine (2 albums samen, talrijke concerten...), Claude Nougaro (promotietour van het album Chansongs), Bob Malach (5 albums samen), Bert Joris, Richard Bona, Peter King, Nigel Hitchcock, Sylvain Luc, Tim Armacost, Tineke Postma, Toon Roos, Rick Margitza, Deborah Brown en alle andere muzikanten met wie hij de afgelopen jaren heeft samengewerkt. Zijn opnames zijn evenzovele reizen in de meest uiteenlopende formules (solo, duo, trio, kwartet, sextet, groot orkest…).

Zijn laatste twee cd's (Hand in hand en Ear we are) zijn het resultaat van een intense samenwerking met Patrick Deltenre, die meer dan 20 jaar de gitarist van Maurane was.

Zijn vriendschap met Olivier Ker Ourio dateert van 2001 en hun eerste samenwerking in 2015, op het album Catharsis (met Quentin Dujardin, Manu Katché, Richard Bona en Bert Joris).

​

onderscheidingen

- 1987 1e prijs op de “KNACK TROPHY”, Oostende
- 1989 1ste prijs op de “JAZZ-RALLYE”, Brussel
- 1989 2e prijs op de "internationale jazzdefensiecompetitie", Parijs
- 1990 1ste prijs op de "internationale wedstrijd voor Franstalige radio's", Brussel
- 1992 1e prijs op de "internationale competitie van jazzcomposities", Monaco
- 1993 1ste prijs voor compositie “NICOLAS DOR” op het “internationale jazzfestival van Luik”